تأثیر تلقیح دو قارچ میکوریزی و دو باکتری محرک رشد بر بهبود صفات نهال‌های تحت تنش خشکی مورد (Myrtus communis L.)

تحقیق حاضر به‌منظور بررسی تأثیر دو قارچ میکوریزی و دو باکتری محرک رشد بر زنده‌مانی و صفات رویشی نهال‌های مورد(Myrtus communis L.) در شرایط کم‌آبی، به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح کامل تصادفی اجرا شد. تیمارهای تنش خشکی در سه سطح شامل 100 درصد ظرفیت زراعی (بدون تنش)، 60 درصد ظرفیت زراعی (تنش ملایم) و 30 درصد ظرفیت زراعی (تنش شدید)، و تیمارهای کود زیستی در هفت سطح شامل شاهد (بدون تلقیح)، قـارچ Funneliformis  mosseae و قـارچ Rhizophagus intraradices ، ترکیب این دو قارچ، باکتری Pseudomonas fluorescensو باکتریP. putida ، ترکیب این دو باکتری، در سه تکرار در نظر گرفته شد. نتایج آشکار کرد که تنش خشکی سبب کاهش، و تلقیح کودهای زیستی (به‌ویژه ترکیب قارچ‌ها، ترکیب باکتری‌ها) سبب افزایش صفات بررسی‌شده شد. در تنش کم‌آبی شدید، تیمارهای ترکیبی قارچ یا باکتری نسبت به شاهد، رویش ارتفاعی را 31-28 درصد، زی‌تودۀ برگ را 52-51 درصد، زی‌تودۀ ریشه را 42-36 درصد، زی‌تودۀ کل را 41-37 درصد و زنده‌مانی را 50 درصد بهبود بخشیدند. نهال مورد توانست در شرایط خشکی شدید، بدون تلقیح نزدیک به 50 درصد و با تلقیح 100-90 درصد زنده‌مانی داشته باشد. به‌طور کلی، با توجه به کاهش اثر مخرب تنش کم‌آبی با کودهای زیستی بر متغیرهای نهال مورد، استفاده از این کودها به‌ویژه ترکیب دو قارچ میکوریزی و یا ترکیب دو باکتری محرک رشد می‌تواند در بهبود شاخص‌های رشد آن مفید باشد.